Nieuwste boek

“Nei oanlieding fan blogferhaal Marten Hari Dy Marten Hari hat in namme: Hielke Hylkema. Syn grêf leit op The Somme American Cemetery yn Bony, boppe Saint Quentin yn Noard Frankryk. Ik strúnde der in moanne lyn rûn mei in Amerikaanske freon dy’t ûndersyk die nei twa sneuvele Amerikanen dy’t dêr ek lizze. De stien fan Hylkema seach ik poer tafallich, de namme trof my. No is it sa dat der op elts Amerikaansk militêr tsjerkhôf in yntendant is dy’t dy alle relevante ynformaasje jaan kin oer de sneuvele soldaten. Fan dy beide Amerikanen dêr’t it myn freon om gie hie er binnen it heal oere foto’s en nammen fan âlden en wit al net mear. Oer Hylkema wie it ienige dat de yntendant my dy deis sizze koe dat er perfoarst net yn Amearika berne wie want gjin middle initial. Hy soe noch kontakt mei my opnimme want it wie syn eare tenei dat er neat fine koe. Twa wike letter in mailtsje. It ienige dat er nei oeren en oeren sneupen fûn hie wie: 1. dat Hylkema gjin korporaal west hie sa as it op de stien stiet mar in deagewoane soldaat en 2. dat er om 1899 hinne berne wie yn Idaard. Fierder neat. Ik kin wol fan alles fine oer syn rezjimint en wêr’t er fochten hat, mar oer Hielke Hylkema, ‘in gewoane jonge dy’t op ien of oare manier yn it reach fan de Earste Wrâldoarloch fongen wie’ swije de annalen as it grêf. Oer Matahari noch dit: Alexander Cohen (https://fy.wikipedia.org/wiki/Alexander_Cohen) hat oer har skreaun op 21 novimber 1917, yn it jûnblêd fan De Telegraaf: “Ik heb het mensch ook een keer gezien in haar prestaties -ik meen in Augustus of September 1905- en ik vond haar bewegingen zoowel als de omlijsting daarvan: een breed, verguld schilderijkader, belachelijk. Erger: ergerlijk…. Vanwege de pretentie der ‘kunstenares’: het interpreteeren van Indische dansen. (…) die juffrouw Zelle, nagemaakte ‘Mata-Hari’, met haar nagemaakte contorsies (= heftige onwillekeurige bewegingen van armen en benen).” (Yn: De Eerste Wereldoorlog door Nederlandse ogen fan Rob Kamelar, Jacques Sicking en Menno Wielinga; Nijgh & Van Dithmar, Amsterdam 2007; side 369-371). Lomme Schokker ”